این روزها برای جوان تر شدن خیلی کارها میشود کرد! یکی از روشهایی که برای درمان چین و چروک صورت به کار میرود، تزریق "بوتاکس" است.
با اینکه در چند سال اخیر استفاده از بوتاکس رایج شده، اما از آغاز سال جدید میلادی، سازمان غذا و داروی آمریکا در مورد این روش، هشدارهایی مطرح کرده که قابل تامل است.
بد نیست بدانید این سازمان بر خلاف همتایان اروپایی خود، تا این زمان به بیماران و پزشکان درباره خطرات بوتاکس هشدار رسمی اعلام نکرده بود.
سازمان غذا و داروی آمریکا مصرف سم "بوتولینوم" یا همان "بوتاکس" را در مقادیر محدود برای درمان انقباضات غیر قابل کنترل عضله شانه و گردن، پلک زدن اسپاسمودیک چشمان، تعریق بیش از حد زیر بغل و صاف کردن گهگاه چینهای بین دو ابرو ( تنها کاربرد زیبایی) مجاز دانسته، اما هشدارهایی هم در کنار آن مطرح کرده است.
از آنجا که این ماده به هر حال یک نوع "سم" است، چنانچه درست تهیه، خالص و نگهداری نشده باشد و همچنین درست تزریق نشود، موجب عوارضی میگردد که گاهی جبرانپذیر نیست.
به همین دلیل بوتاکسهای غیراستاندارد، بهخصوص وقتی توسط افراد غیرمتخصص، بدون توجه به نکات ایمنی تزریق شوند، بیشتر خطرآفرین است. حتما این را هم شنیدهاید که دوز استفاده از این سم دارویی خیلی اهمیت دارد؛ بهطوری که مسمومیت شدید با این سم، بهعلت فلج کردن عضلات تنفسی، میتواند منجر به مرگ شود.
همه این ها باعث شده تزریق غیر کارشناسانه بوتاکس احتمال خطرات گوناگونی مثل غیر قرینه شدن صورت و ابرو، افتادگی پلک و یا فلج صورت را بهدنبال داشته باشد. انجمن جراحان پلاستیک و زیبایی کشورمان هم چندی پیش نسبت به خطرات تزریق بوتاکس که در آرایشگاهها و سالنهای زیبایی انجام میشود، هشدار داده بود.
مسلم این است که تنها متخصصان پوست ماهر میتوانند از چنین عوارضی پیشگیری کنند، اما هشدار اخیر حتی در مورد کاربرد صحیح این دارو توسط متخصصان هم اعلام خطر جدی کرده است.
بوتاکس، سم تصفیه و رقیق شدهایاست که از باکتری به نام "کلستریدیوم بوتولینوم" به دست می آید. این باکتری، عامل ایجاد نوعی مسمومیت غذایی کشنده به نام "بوتولیسم" است.
این سم با جلوگیری از انتقال "استیل کولین" از عصب به عضله و فلج کردن عضلات، باعث صاف شدن چین و چروکها و کاهش خطوط بین ابروها و دور چشم میشود.
استیل کولین نوعی انتقال دهنده پیامهای عصبی از مغز به عضله است که دستور انقباض(جمع شدن) را به عضله میرساند.
بوتاکس، اولین بار در سال 1980 برای درمان اختلالات عضلانی مانند لوچی و تنبلی چشم، تیکهای چشم و پلک زدن غیر قابل کنترل بهکار رفت. وقتی بهطور تصادفی اثر آن در کاهش چینهای دور چشم مشاهده شد، جراحان پوست و زیبایی در سال 1987 برای زیبایی از آن استفاده کردند.
ادامه دارد...