کره حیوانی و موارد استفاده آن در طب ایرانی
===========================
کره حیوانی اصل چربی است که یا از سرشیر یا از ماست زده شده گرفته می شود.
مزاج کره حیوانی تازه گرم و تر است اما هر چقدر که بماند و به اصطلاح کهنه شود رطوبت آن کمتر شده و رو به خشکی می رود.
رنگ کره های محلی بر حسب اینکه از شیر چه حیوانی گرفته شده باشد روشن یا تیره است.
اگر کره مرغوب باشد تحلیل‌برنده مواد زاید بدن، بازکننده انسدادهای بدن، نرم‌کننده پوست، چاق‌کننده بدن و ملین است.
ببرای بیماری‌های ریه ناشی از خشکی و سرفه خشک به کار می رود.
افرادی که در اثر صحبت کردن زیاد دچار گرفتگی صدا می شوند می توانند از مکیدن کمی کره حیوانی استفاده کنند.
با عسل جهت خارج کردن عفونت خفیف ریه به کار می رود
همچنین با کمی روغن بادام تلخ نیز در این امر کاربرد دارد.
مالیدن آن بر بدن نیز و خوردن آن با شکر و خشخاش به شدت باعث چاقی افراد لاغر می شود.
مالیدن آن بر ریشه دندان و لثه اطفال باعث سرعت و راحت تر بیرون آمدن آن می گردد.
زیاده روی در مصرف کره باعث ضعف و سستی دهانه معده و کاهش اشتها می شود.
مصلح عوارض آن در غذاها نمک و در موارد دیگر شکر (مرباها) و عسل است.